Ithaki

Κι όμως οι κόποι μου απέδωσαν, δεν πήγανε χαμένοι
Λες αιώνες και περάσαν μα δε βγήκαμε ηττημένοι
Μπροστά μου το λιμάνι που ξεκίνησε ο μύθος
Μπροστά μου η ελπίδα, ένα φτερούγισμα στο στήθος
Ταξίδι που με κούρασε, μα έφτασα, για κοίτα!
Τα πόδια μου κομμένα νιώθω επάνω στην προβλήτα
Τα μάτια μου χαζεύουνε τον νέο, αυτό, τόπο
Γαλήνη έχω μέσα μου μα δεν ξεχνώ το στόχο
Διστακτικό περπάτημα, τα χέρια μου ιδρωμένα
Τριγύρω μου κοιτάζω, ψάχνω για δεδομένα
Ο καπετάνιος πού να βρίσκεται, άραγε ζει ακόμη;
Η σκέψη να τον δω και μόνο, με αγχώνει
Διστακτικό περπάτημα και σαν χαμένος πάω
Μα για να μάθω ήρθα, ας αρχίσω να ρωτάω
Κι απ' όλους τους κατοίκους σε τούτη εδώ την ξέρα
Μπροστά μου εμφανίζεται, εκείνη η γυναίκα
Το πρόσωπό της ήλιος, τα μαλλιά της ηλιαχτίδες
Στα μάτια της μια θάλασσα, μα δίχως τρικυμίες
Ήσυχη, σαν να κοιτάς τη δύση
Ένα πλάσμα μυθικό που έχω ξανά γνωρίσει
Τόσο καιρό κρυβότανε σε τούτο εδώ το μέρος
Η μπόρα σαν κοπάσει, ξεπροβάλει πριν το τέλος
«Σε ξέρω, με θυμάσαι; Έχεις χρώματα ακόμα.
Πληγές έχω στο σώμα μου κι αλμύρα μες το στόμα»
Κι εκείνη, όμως, δε δίστασε, μου κράτησε το χέρι
Απ' την υδροχόη πίνει, να μην ακούσω ψέμα
Κι ας χρόνια που περάσανε, μοιάζει με πεφταστέρι
Τα χείλη της ψελλίζουνε κάτι να πουν για μένα
"Αν θέλεις να πετάξεις, τον γέροντα να βρεις
Φτερά αγγέλου πρέπει στην πλάτη σου να βάλεις
Μα σκέψου το καλά, πρώτα αλήθεια τι ποθείς
Θα σου πω την ιστορία του και θα καταλάβεις"