Tainaros

Το μυαλό του είναι σε λήθαργο και η καρδιά του σβήνει
Ξέρει πως η Νύφη του είναι στην Αχερούσια Λίμνη
Σ' όλο τον πλανήτη ψάχνει εκείνη διαρκώς
Μα τα κλειδιά του τόπου της έχει κρύψει ο Αιακός
Ψάχνει για τη Στύγα, τον Αχέροντα, τον Κωκυτό
Ψάχνει απεγνωσμένα, γιατί εκεί θα βρει σκοπό
Το πλοίο στοιχειωμένο και χαμένο μες το έρεβος
Μα έτοιμος να βρει την πύλη που φυλά ο Κέρβερος
Στην πλάτη κουβαλάει χρόνια μάχης και ανδρείας
Δεν τον φοβίζουν Πλούτωνας, Ποσειδώνας, Δίας
Στο στήθος του αγάπη, για κείνη, αγάπη μόνο
Κι η αγάπη δίνει δύναμη, δε νιώθει πλέον πόνο
Ρωτά όλο τον κόσμο πώς στον Άδη θα κατέβει
Τον Χάρο να γνωρίσει, τον ποταμό γυρεύει
Στα μάτια του αλμύρα, στα χέρια του ο χάρτης
Κι όσοι πλέον τον γνωρίζουν λένε είναι αιθεροβάτης
Αιθεροβάτης, στ' ακρωτήρι του Ταινάρου κάνει στάση
Κοιτάζει με χαμόγελο, η ώρα έχει φτάσει
Περιφλεγέθων ποταμός απ' το πουθενά τον παίρνει
Στα Τάρταρα πηγαίνει κι όμως γελαστός προσμένει
Τα πόδια του σαν στύλους νιώθει, στο σπαθί του φως
Κι απ' του Άδη το σκοτάδι να 'ναι πιο δυνατός
Παλεύει με τους δαίμονες, με φλόγες και με τέρατα
Παλεύει και σκοτώνει στ' όνομα τού έρωτα
Λένε πως αιώνες κράτησε η μάχη εκείνη
Πως κατάφερε και βρήκε κάπου τη νεκρή του Νύφη
Μα τρόπος δεν υπήρχε, πίσω πάλι να τη φέρει
Η ψυχή της μια για πάντα στα Ηλύσια δεμένη
Ο Καπετάνιος πρότεινε τον θάνατο, για λύση
Μα Τάρταρα και Ηλύσια, είναι ανατολή με δύση
"Καλώς όρισες μικρέ", του πε ο Πλούτωνας, στη δύνη
"Καλώς όρισες μικρέ, άραξε στη Λίμνη"