Dümen

Gün gelir döner dümen, bir gün görürüz karayı belki de
Daha da derin kanatır yarayı belki'ler
Yüzüme bakmaya yok yüzüm, neye yarar ki ayna
Bütünken bölündüm şimdi, yarım eskide
Döner dümen, bir gün görürüz karayı belki de
Daha da derin kanatır yarayı belki'ler
Yüzüme bakmaya yok yüzüm, neye yarar ki ayna
Bütünken bölündüm şimdi, yarım eskide
Küllerimden doğdum tekrar tekrar
Yanınca efkar mefkar kalmıyor
Hayatım film gibiyken
Şimdi simsiyah boş bir ekran
Girdim her sokağa bulamadım evimi
Kimse yoktu - hep yanımda dediğim
Unuttum sustukça sesimi
Kopardım ipimi kemirip
Lambalı caddeye karanlık oldum
Göremezdi kimse zavallı korkuyu ya
Yanımdan geçmeye çekiniyor insanlar
Çatı katım hasarlı olduğundan
Bir şey değişmedi kararlı olduğumda
Her şeye sıçmaya yararlı oldum bırak
Bunca şeye dayandık da ne oldu lan
Bulduğum hep farklı oldu umduğumdan
Yürüdüm sahraları
Yine bulamadım kargaları
Seremoni gibi kargaşası
Her yer manzarasız
Her şeyi alttan alıp
Yoruldum ama katlanmalı
Ama yine paslanmadım
Duruldum da paklanmadım
İçimde buzullar dışımda kor
Uzadıkça uzuyor bir hışımla yol
Düşünce dostun da affetmiyor
Bırak düşmanın vursun o çok koymuyor
Sarıldım kendime yanlıştı belki de
En büyük düşmandım kendime ben
Affetmek istedim kendimden gizledim
Fark ettim geçmişti artık tren
Gün gelir döner dümen, bir gün görürüz karayı belki de
Daha da derin kanatır yarayı belki'ler
Yüzüme bakmaya yok yüzüm, neye yarar ki ayna
Bütünken bölündüm şimdi, yarım eskide
Döner dümen, bir gün görürüz karayı belki de
Daha da derin kanatır yarayı belki'ler
Yüzüme bakmaya yok yüzüm, neye yarar ki ayna
Bütünken bölündüm şimdi, yarım eskide