บนพระจันทร์
เวลาลูกถามว่าตอนนี้คุณปู่อยู่ไหน
ฉันตอบว่าปู่ของหนูตอนนี้อยู่บนพระจันทร์
เพราะมีบางคราวที่ฉันมองจันทร์แล้วเผลอไผล
นั่งคิดถึงตอนวัยเด็กที่ฉันกับพ่อเคยเล่นด้วยกัน
ทุกทุกตอนเที่ยงวันฉันจะได้กินข้าวที่พ่อซื้อ
มาส่งให้ฉันถึงที่โรงเรียนฉันจึงกินดีกว่าเพื่อนทุกมื้อ
พ่อบอกให้ตั้งใจเรียนจะได้ได้ดีกว่าพ่อลื้อ
ที่เป็นเพียงยามธนาคารแต่ก็ไม่ปล่อยลูกอดมื้อ
พ่อซื้อบ้านด้วยการกู้
ใช้หนี้ด้วยการอด
ทั้งบ้านเรามีผ้าห่มผืนเดียวแต่ห่มด้วยกันหมด
พ่อสอนเกิดเป็นมนุษย์นั้นกฎแห่งกรรมเป็นผู้กำหนด
และชอบสวดมนต์อยู่ในห้องพระคือภาพที่ฉันยังจำยังจด
เป็นไข้นอนหนาวขดฉันยังเห็นพ่อนั่งเฝ้า
เห็นภาพมื้ออาหารที่เรานั่งกินกลางแมงเม่า
พ่อชอบเพลงเดือนเพ็ญสุมไฟให้แรงเข้า
และบอกเสมอว่าตอนพ่อแก่นั้นพ่อหวังพึ่งแรงเจ้า
ภาพสะท้อนย้อนกาลเวลา
อาจฉายมาแจ่มชัดในใจ
ทุกรอยยิ้ม
ทุกร้องไห้ที่เคยจากมา
ไม่อาจย้อนแก้ไขคืนวัน
ชีวิตฉัน
มีเพียงเดินหน้า
แต่คืนนี้
อดีตหวนมา
คงเพราะแสงจันทร์
ค่ำคืนจันทร์ฉายส่องให้ความมืดสลายไป
ในคืนที่ความคิดถึงไม่เคยจางหายไป
ฉันนั่งมองจันทร์ในวันที่พ่อไม่หายใจ
จะร้องคร่ำครวญปานใดหัวใจก็รู้ว่าสายไป
พ่อฉันผูกคอตายอยู่ในห้องเพียงลำพัง
ฉันทิ้งให้พ่อเดียวดายในวันท่านแก่หมดกำลัง
เพียงเพราะฉันเกลียดชังที่พ่อขี้เมาติดสุรา
และกว่าตัวฉันจะได้สติก็ตอนพระสวดกุสลา
ฉันเคยด่าพ่อว่าไหว้พระทำไมไร้สาระ
ไหว้พระแล้วกินแต่เหล้าพระเจ้าคงสนตายห่าละ
ในวันที่พ่อฉันตายฉันพบรูปฉันใต้ฐานพระ
พ่อเพียงก้มหน้าสวดมนต์อ้อนวอนให้ฉันมีสุขมีฐานะ
เวลาลูกถามพ่อคะคุณปู่อยู่ไหนกันเล่า
ฉันตอบคุณปู่มองเราอยู่ข้างบนจันทร์เจ้า
ปู่ยังส่องความมืดให้พ่อก้าวเดินไป
แม้เสียใจและยังเสียดายปู่อุ้มหนูน้อยเกินไป
ภาพสะท้อนย้อนกาลเวลา
อาจฉายมาแจ่มชัดในใจ
ทุกรอยยิ้ม
ทุกร้องไห้ที่เคยจากมา
ไม่อาจย้อนแก้ไขคืนวัน
ชีวิตฉัน
มีเพียงเดินหน้า
แต่คืนนี้
อดีตหวนมา
คงเพราะแสงจันทร์
บทเพลงนี้
จึงเขียนขึ้นมา
เพราะคิดถึงกัน
คืนนี้ใจ
ถวิลถึงวันเก่า
วันที่ยัง
เคยมีเราอยู่แนบใจ
หลับตาเถิด
รุ่งเช้าคือวันใหม่
เก็บความคิดคำนึงไว้เพียงผู้เดียว