Ασημένιο φεγγάρι

Τούτη τη βραδιά
Που ντύνεισ με ασήμι όλη τη γη
Ξανά μου ανοίγεισ μια παλιά πληγή
Κι αρχίζει πάλι να αιμορραγεί
Η δόλια μου η καρδιά

Φεγγαράκι φώτιζεσ τα βράδια
Τα γλυκά φιλιά μασ και τα χάδια
Κι ήταν οι ασημένιεσ σου οι αχτίδεσ
Φεγγαράκι όνειρα κι ελπίδεσ

Μα ένα βράδυ που σε διώξαν τ' άστρα
Του έρωτά μασ γκρέμισαν τα κάστρα
Κι από τότε νιώθω το φαρμάκι
Φεγγαράκι σαν φωτάσ εσύ τη γη