Καρδιές που σμίξανε

Μια παρεξήγηση συνηθισμένη
Για ένα καπρίτσιο στ' αλήθεια κουτό
Ζούμε θλιμμένα καιρό χωρισμένοι
Μετανιωμένοι το ξέρω κι οι δυο

Είναι η ζήλεια μικρό μου του κόσμου
Που μασ χωρίζει με λίγεσ ψευτιέσ
Έτσι συμβαίνει τισ πιο πολλέσ φορέσ
Σαν αγαπούν τρελά δυο καρδιέσ

Γιατί το πείσμα ακόμα να κρατάσ
Αφού πιστά σ' αγαπώ και μ' αγαπάσ
Για κοίτα τ' αηδόνια κελαηδούνε
Τρυγίζουν τα κλώνια π' ανθούνε

Γιατί λοιπόν θεσ να ζούμε χωριστά
Καρδιέσ που σμίξανε τόσο ταιριαστά
Ο έρωσ ασ μιλήσει σαν πρώτα στισ καρδιέσ
Να ‘ρθουν χαρούμενεσ βραδιέσ