Το στερνό μου ποτήρι

Κάποια στάθηκε χρόνια του χαμού μου η αιτία
Δίχωσ λίγη συμπόνια στην μικρή μου ιστορία
Μια που με είδε συντρίμμι στο βωμό τησ καρδιάσ τησ
Να ζητώ ελεημοσύνη μια μονάχα ματιά τησ

Δεν μου έδειξε πόνο καλοσύνη στοργή
Λεσ για μένα είχε μόνο στην καρδιά τησ οργή
Και κατάντησα ράκοσ στα φτωχά καπηλειά
Μα γι αυτή πίνω απόψε τη στερνή μου γουλιά

Το στερνό μου ποτήρι πίνω απόψε το βράδυ
Για στερνό τησ χατίρι το στερνό μου ποτήρι
Κι ούτε πια θ' αγαπήσω στη ζωή άλλη φορά
Ούτε πια θα μεθύσω θα βρω αλλού τη χαρά

Πριν με διώξουν να κλείσουν μοναχόσ στη ταβέρνα
Στ' αδειανά τα ποτήρια εμιλούσα για σένα
Και γελούσαν μαζί μου ειρωνικά τα γκαρσόνια
Έτσι έλεγαν είναι των μπεκρήδων τα ψώνια

Που να νιώσουν εκείνοι το δικό μου καημό
Τησ καρδιάσ μου τον πόνο τησ ψυχήσ το λυγμό
Μα συνήλθα κι απόψε στη στερνή μου γουλιά
Ένα αντίο για πάντα θε να πω στα παλιά

Το στερνό μου ποτήρι πίνω απόψε το βράδυ
Για στερνό τησ χατίρι το στερνό μου ποτήρι
Κι ούτε πια θ' αγαπήσω στη ζωή άλλη φορά
Ούτε πια θα μεθύσω θα βρω αλλού τη χαρά