1917

Een vreemdeling komt naderbij
Een frontsoldaat drie dagen vrij
Hij moet plat gezegd zijn kwakkie kwijt
Zoekt een vrouw om bij te schuilen
Hij groet me met een hoofse knik
De pijn achter een trotse blik
Hij drinkt te veel en lacht te dik
Hij maakt mij aan het huilen
Dans met mij onder de maan
Ami Pierrot laat je maar gaan
Aanstonds breekt de morgen aan
Vannacht even geen oorlog

Hij vertelt mij in gebroken Frans
Over zijn overlevingskans
De loopgraven de dood de stank
Ik probeer hem te plezieren
Hij schikt twee rozen in een vaas
Bloemenjongen vechtersbaas
Zijn glimlachende blik verdwaasd
Ik laat mij door hem versieren
Parijse nachten vliegen om
Wij vragen niet hoezo waarom
De dood loopt wel een blokje om
Vannacht even geen oorlog

We doen het liefdeloos en snel
Hij valt in slaap de blik gekweld
In zijn droom is hij een held
Ik sluit hem in mijn armen
In de loopgraaf en uit de lucht
Ze vallen in een vloek en zucht
De oorlog is voor niets beducht
De dood kent geen erbarmen
Soldaten niet bij naam genoemd
Vergane glorie loze roem
De oude wereld is verdoemd
Niets bestaat voor eeuwig

Ik bid voor hem weet niet goed hoe
Hij loopt zijn einde tegemoet
Straks komt een ander naar mij toe
Ik kan niet meer dan troosten