Αύγουστος [Live From Atticon Theatre, Athens, Greece / 1991 / Remastered 2003]
Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
Με μιασ θαρρείσ κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
Κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
Ανέβηκε ωσ τα χείλη μου και με 'πνιξε
Φυλάξου για το τέλοσ θα μου πεισ
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
Κι αυτό είναι ένασ καημόσ αβάσταχτοσ
Λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
Ο δρόμοσ που τραβάμε είναι αδιάβατοσ
Κουράγιο θα περάσει θα μου πεισ
Πώσ μπορώ να ξεχάσω τα λυτά τησ μαλλιά
Την άμμο που σαν καταρράχτησ έλουζε
Καθώσ έσκυβε πάνω μου χιλιάδεσ φιλιά
Διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
Θα πάω κι ασ μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
Μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
Από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φωσ
Που μεσ τα δυο τησ μάτια πήγε κρύφτηκε
Κι εγώ ο τυχερόσ που το 'χει δει
Μεσ το βλέμμα τησ ένασ τόσο δα ουρανόσ
Αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
Μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φωσ
Φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
Και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώσ μπορώ να ξεχάσω τα λυτά τησ μαλλιά
Την άμμο που σαν καταρράχτησ έλουζε
Καθώσ έσκυβε πάνω μου χιλιάδεσ φιλιά
Διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
Θα πάω κι ασ μου βγει και σε κακό