กุมภาพันธ์ [นั่งเล่น]
คงเป็นที่ฟ้าเบื้องบน
เป็นคนขีดโชคชะตา
สั่งฉันและเธอให้มา
ให้ได้พบเจอกัน
ให้ฉันได้มีโอกาส
ลิ้มรสในความชื่นบาน
ให้เรามีกัน
มีวันเวลาที่ดี
และเป็นที่ฟ้าเบื้องบน
เป็นคนพรากเราเช่นกัน
ให้เวลาเพียงแค่นั้น
กลับต้องเสียเธอไป
ฉันรู้ว่าไม่มีหวังจะเหนี่ยวและรั้งเธอไว้ข้างกาย
จะทำยังไง
ก็คงไม่มีหนทาง
หากชีวิตฉันต้องขาดเธอไป
จะเป็นยังไง
ชีวิตคงไร้ความหมาย
และเหมือนไร้พลัง
ร่างกายที่เคยอดทน
ก็คงไม่มีกำลัง
ไม่มีความหวังให้ฉันได้ชื่นหัวใจ
แค่เพียงพรุ่งนี้ถ้าตื่นมามองไปไม่เจอเธอ
แค่นึกก็ทำให้เพ้อหวั่นและไหวในใจ
ถ้าเราจะต้องจากกัน
ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด
คงรู้ใช่ไหมว่าฉันจะต้องเสียใจ
เสียใจจนตาย
หากชีวิตฉันต้องขาดเธอไป
จะเป็นยังไง
ชีวิตคงไร้ความหมาย
และเหมือนไร้พลัง
ร่างกายที่เคยอดทน
ก็คงไม่มีกำลัง
ไม่มีความหวังให้ฉันได้ชื่นหัวใจ
แค่เพียงพรุ่งนี้ถ้าตื่นมามองไปไม่เจอเธอ
แค่นึกก็ทำให้เพ้อหวั่นและไหวในใจ
ถ้าเราจะต้องจากกัน
ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด
คงรู้ใช่ไหมว่าฉันจะต้องเสียใจ
เสียใจจนตาย