Μέσα μου ο αέρας που φυσά

Μέσα μου ο αέρασ που φυσά
Δε λέει να ημερέψει
Μου ξεσηκώνει την καρδιά
Και μου σκορπάει τη σκέψη

Σα σπίθα από πυρκαγιά
Στα ύψη μ' ανεβάζει
Κι έξω απ' του κόσμου τ' όνειρο
Με μια σπρωξιά με βγάζει

Με στροβιλίζει σα φτερό
Στο πουθενά σε μια άκρη
Κι ύστερα μεσ στα μάτια σου
Με ακουμπάει σα δάκρυ

Με πάει ψηλά στον ουρανό
Μου λέει τώρα γκρεμίσου
Κι εγώ σαν άστρο ρίχνομαι
Κι ακούω την ευχή σου

Μέσα μου ο αέρασ που φυσά
Στιγμή δε λιγοστεύει
Μάλλον τρελά θα μ' αγαπά
Γι αυτό έτσι με παιδεύει

Κι όταν του λέω πια δεν μπορώ
Κόπασε να ησυχάσω
Μου λέει όσο ζεισ εγώ θα ζω
Κι άντε να σε χορτάσω