Μια ζωή σ’ ένα φλας

Τα ρυάκια στο τζάμι είναι απ' τη βροχή
Μπερδεμένα με δάκρυα μια φιγούρα θαμπή
Πωσ μπορώ ν' ανασαίνω και να βγαίνεισ εσύ
Σε θυμάμαι να φεύγεισ μια νυχτιά σαν κι αυτή

Καθώσ παίζουν τα φώτα από τον κεραυνό
Με τρομάζει να βγαίνεισ στο πορτραίτο αυτό
Όπωσ πάντα φευγάτη όπωσ πάντα βουβή
Δίχωσ μια κουβεντούλα μια λέξη απλή

Μια ζωή σε στιγμούλα μια ζωή σ' ένα φλασ
Δε θυμάμαι ποτέ να μου 'χεισ πει πωσ μ' αγαπάσ