Κόλαση (Η ποινή μου)

Η καρδιά μου σε θέλει τρέχει κλαίει σταματάει
Το μυαλό μου σε διώχνει κι όπου βρει με χτυπάει
Η ψυχή μου δεμένη πετονιά μπερδεμένη
Στο πιοτό αυτοκτονεί
Κι όσοι με ρωτούν τι κάνω βάζω όλη μου την πίστη
Κι απαντώ υπομονή

Κόλαση σε φόντο γαλανό
Είσαι η ποινή μου για τον ουρανό

Μοναξιά που τρελαίνει μοναξιά που πονάει
Μα κάτι ακούω στισ σκάλεσ και η πόρτα χτυπάει
Τα λουλούδια πετάνε το τραπέζι πετάει
Το χαρτί που σου γράφω πετά
Έχω γίνει αέρασ μ' έχει πάρει ο αέρασ
Και ο χρόνοσ σταματά

Κόλαση σε φόντο γαλανό
Είσαι η ποινή μου για τον ουρανό