Πειραιάς

Θυμάμαι πάντα με χαρά
Τα χρόνια μου στον πειραιά
Πασαλιμάνι τουρκολίμανο καστέλα
Ραντεβουδάκια στα κλεφτά
Ξενοδοχεία βιαστικά
Και το μεγάλο το αμόρε με τη στέλλα

Στου μπελαμί το ουζερί
Που κάτω πέφταμε ξεροί
Γιατί ρουφάγαμε βερμούτ με καλαμάκι
Ονειρευόμαστε μια ντραμσ
Και στριμωχνόμαστε στουσ charmes
Στα μουσικά τα πρωινά για το καμάκι

Ο πειραιάσ είναι η πόλη που μου κάνει
Ο ολυμπιακόσ και το πασαλιμάνι
Τισ κυριακέσ που τα παιδιά σαν μια σημαία
Βάφουνε κόκκινη όλη την προκυμαία

Στου παπασπύρου παγωτό
Πάντα με ντύσιμο σωστό
Και γαλλικά επάνω απ’ το μυροβόλο
Βόλτεσ στα κότερα μετά
Με την αννούλα αγκαλιά
Και η καρδιά μου να πηγαίνει πολυβόλο

Η φαβορίτα μακριά
Και η καμπάνα μασ φαρδιά
Και καρελάκι που καπνίζαμε στη ζούλα
Τα καλοκαίρια μ’ ώτο στοπ
Στο on the rocks χια λίγη ποπ
Κι ύστερα μπάνιο ολοτσίτσιδοι στη βούλα