Ο ξακουστός Τσιτσάνης

Στισ παραλίεσ του ουρανού
Λειώνει το φωσ του δειλινού
Και στη ζωή μου ψάχνεισ
Που να ναι τώρα πωσ να ζει
Σε ποιο να παίζει μαγαζί
Ο ξακουστόσ τσιτσάνησ

Σιγά να μπεισ
Σιγά να βγεισ
Στα αέρινα παλάτια
Να γίνεισ άστρο τησ αυγήσ
Στα λυπημένα μάτια
Μην πεισ πωσ είσαι από τη γη
Καρδιά και τον πικράνεισ
Δεν την αντέχει άλλη πληγή
Τησ νύχτασ ο τσιτσάνησ

Στισ πολιτείεσ του ουρανού
Ακούσ τραγούδια εκεινού
Ζωή τον κόσμο χάνεισ
Αι ψάχνεισ μέσα σου να βρεισ
Που παίζει αργά μέχρι τισ τρεισ
Ο ξακουστόσ τσιτσάνησ

Σιγά να μπεισ
Σιγά να βγεισ
Ανέμουσ να μη λύσεισ
Κι απ το πηγάδι τησ πληγήσ
Καρδιά μην το ποτίσεισ
Ένα τραγούδι του να πεισ την πίκρα να γλυκάνεισ
Δεν ήταν λάμψη αστραπήσ
Να σβήσει ο τσιτσάνησ

Ένα τραγούδι του να πεισ
Την πίκρα να γλυκάνεισ
Δεν ήταν λάμψη αστραπήσ
Να σβήσει ο τσιτσάνησ