Το τηλεφώνημα

Στην ομόνοια πηγαίνεισ νύχτα ώρα δύο
Και τηλέφωνο με παίρνεισ να ξεσηκωθώ
Υποφέρεισ λεσ για μένα και το ξενυχτάσ
Να τη κάνω ψώνιο τάχα ότι μ' αγαπάσ

Πέφτει το φεγγάρι σαν χλωμό κερί
Στο δωμάτιο μου και με τυραννεί
Πέφτει το φεγγάρι το αλαργινό
Κι ένα παραθύρι μένει σκοτεινό

Πάρε το στρατί το ίσιο και το λογικό
Κι έλα χτύπα τη καρδιά μου να συγκινηθώ
Παίξε το χαρτί για μένα και για το παρόν
Κι άσε πια τα περασμένα και το παρελθόν