Καπετάν Φαφαλιός

Στου λιμανιού το μέσα μέροσ
Έρημοσ κάθεται και γέροσ
Ο καπετάνιοσ ο παλιόσ
Ο παντελήσ ο φαφαλιόσ

Κι είναι τα μάτια του στ' αλήθεια
Γεμάτα λεσ με παραμύθια
Από τα τόσα που 'χει δει
Σαν πρωτοκίνησε παιδί

Κι όπωσ τον κοιτάζω ωστόσο
Απ' την δική μου την σκοπιά
Καράβι θέλω ν' αρματώσω
Με τα σαράντα του κουπιά

Κι όπωσ φλέγεται το αιγαίο
Απ' το φεγγάρι το παλιό
Καραβοκύρη να τον λέω
Τον παντελή τον φαφαλιό

Μοιάζει τρικάταρτο αραγμένο
Με το σκαρί του λαβωμένο
Απ' τισ φουρτούνεσ τισ βαριέσ
Σε θάλασσεσ και σε στεριέσ

Κι από ψηλά με δάκρυ μάνασ
Τ' άστρο τον κλαίει τησ τραμουντάνασ
Με το σαϊνι τον νοτιά
Κάπου ξανοίγει τη ματιά