Δυο ναυτικοί

Δυο ναυτικοί πίνουν ρακί
Τα μεσημέρια στο καρνάγιο
Σαν πειρατέσ από το χτεσ
Που 'χουν σωθεί από ναυάγιο
Στόμα πικρό και αρμυρό
Απ' τησ ζωήσ τουσ το αλάτι
Πού είσαι εσύ πού είμαι εγώ
Μέσα στησ θάλασσασ το χάρτη

Μια ξενιτιά είν' η ζωή
Ένα καράβι αναμνήσεισ
Για τησ αγάπησ τη φωτιά
Αξίζει όμωσ να τη ζήσεισ
Για τησ αγάπησ τη φωτιά
Αξίζει πάλι να τη ζήσεισ

Δυο ναυτικοί στη φυλακή
Τησ νοσταλγίασ ζωγραφίζουν
Και στα παλιά με μια γουλιά
Και μ' ένα δάκρυ αρμενίζουν
Παραμιλούν και απειλούν
Θέλουν εκδίκηση να πάρουν
Είν' η στεριά πολύ βαριά
Ψάχνουνε πάλι να μπαρκάρουν

Μια ξενιτιά είν' η ζωή
Ένα καράβι αναμνήσεισ
Για τησ αγάπησ τη φωτιά
Αξίζει όμωσ να τη ζήσεισ
Για τησ αγάπησ τη φωτιά
Αξίζει πάλι να τη ζήσεισ