Σε μια σχεδία

Σε μια σχεδία δίχωσ σχέδια και πυξίδα
Σκίζω στα δύο τη βαθιά γαλάζια λίμνη
Μόλισ προσπέρασα την ύστατη νησίδα
Και ακουμπώ βαριά κατάκοπη στην πρύμνη

Ίσα που κράτησα νερό σ' ένα δοχείο
Τ' άλλα φορτία τα κρατάω στην ψυχή μου
Και τα αυτιά μου βασανίζει σαν ηχείο
Μια βοή που μου μιλάει για τη ζωή μου

Έτσι πορεύομαι στη λίμνη αχερουσία
Σε μια σχεδία μια ζωή σε ένα σώμα
Κι αυτό που θα 'θελα μονάχα στην ουσία
Ένα φιλί από τησ μάνασ μου το στόμα

Γνώρισα πόλεισ μονοπάτια και ανθρώπουσ
Πρώτα αλλιώσ μετά αλλιώσ μέχρι που είδα

Όλα τα λάφυρα βρωμίζουνε τουσ κόπουσ
Και ο χρυσόσ στα χέρια πέτρωσε του μίδα