Op De Rand

Kijk naar beneden, diepte weerspiegelt mijn leven
Lief en leed zijn hier verenigd, in diepe trieste verzegeld
Ik ben lyrisch depressief, daarom kies ik liever voor even alleen te zijn
Leef mijn leven lang alleen, vergeef me
Heb wel anderen om me heen, maar die zien me niet volledig, ontleed
In een emotionele break, in net een als deze
Niemand maakt me mee in de hoedanigheid waarin ik dit schreef
En dat is juist de reden dat ik dit niet meer zie zitten
Ik zie me zitten, ik bibber, om de psychische druk te drukken
een ziggie op mijn lippen, een bittere smaak
Ik vind de smaak van bittere wraak zoet
Maar goed, waar is de smaak van die bittere wraak vandaag, zoek,
Weg, verdwenen, ik vecht Ertegen, maar
Kan niet meer, slechts een kwestie van geven
En nemen, nemen kan niet meer
Ik heb alles gegeven, gaf nog extra, maar het kan niet meer
Loop over de toppen van m'n tenen, maar het kan niet meer

Ik sta op de rand, maar zal ik springen
Ik zie het niet meer zitten, laat me liever even gaan
Ga ik overstag of kan ik me nog bedwingen
Ik zie het niet meer zitten, hier alleen te blijven staan
Ik maak me zo van kant, als het aan mij ligt
Ik zie het niet meer zitten, beide handen in m'n haar
Ik ben er klaar voor, op ieder tijdstip
Ik blijf nog even staan, misschien dat ik alsnog bedaar

Ik stort me in de afgrond, die in het front al op me afkomt
Het stormt aan m'n oren, sluit m'n ogen en ik wacht tot de klap komt
Opdat ik zwevend van de trap rol met elke meter naar beneden
een trede die weer wordt afgerond, maar m'n val wordt afgebroken, afgestompt
Deze sprong was het ontspringen van de zontvloed
Maar hoe word ik dan overspoeld met troep
Ik doe dit niet voor niets, ik zoek m'n rust dus please, laat me dit doen
Maar ik word tegengehouden, een hand op m'n schouder
Ik wil vloeken, maar weerhoud me
M'n mond gesnoerd door een touw, de rode draad
door m'n leven, m'n ruggengraat in een vouw
Ik zie de dood na het leven, enkel als wat ik vertrouw
Zie m'n leven compleet onder de loep genomen
Ik zie alles andersom en haal al het onderste boven
Stemmen in m'n hoofd, zeggen me dat m'n ogen me bedrogen
De vraag is nu, was alles waar, of toch gelogen

Ik sta op de rand, maar zal ik springen
Ik zie het niet meer zitten, laat me liever even gaan
Ga ik overstag of kan ik me nog bedwingen
Ik zie het niet meer zitten, hier alleen te blijven staan
Ik maak me zo van kant, als het aan mij ligt
Ik zie het niet meer zitten, beide handen in m'n haar
Ik ben er klaar voor, op ieder tijdstip
Ik blijf nog even staan, misschien dat ik alsnog bedaar

Ik heb m'n leven gegeven, heb 'm heden weer terug gekregen
Niet gevraagd erom en waarom is voor mij nog steeds onzeker
Moet ik blij zijn en leren van het moment,
een zegen, moet ik danken op m'n knieen, dat ik dit moet overleven
De verloren zoon was toch al verloren, dus laat me zweven
Laat me even gaan, even later, even voorvoordaan
even zonder naam, neem m'n kleding, neem m'n baan
Neem m'n hebben en houden en neem m'n leven vooraan
Want ik sta op de rand, aan de kant van het land
Van niemand en niemand kan de stand van zaken veranderen
Ik heb m'n plan getrokken, betrokken, sorry
Maar ik bedank vooraf, alvorens achteraf
Vooral voor alles, als alles anders was, was alles is
Maar ik zal niks meer vragen van jullie, this is it
Herhaal het nog een keer, ik zal niks meer vragen van jullie (nee)
This is it

Op de rand, maar zal ik springen
Ik zie het niet meer zitten, laat me liever even gaan
Ga ik overstag of kan ik me nog bedwingen
Ik zie het niet meer zitten, hier alleen te blijven staan
Ik maak me zo van kant, als het aan mij ligt
Ik zie het niet meer zitten, beide handen in m'n haar
Ik ben er klaar voor, op ieder tijdstip
Ik blijf nog even staan, misschien dat ik alsnog bedaar...