Απόκληρος
NIKOS MORAITIS, ANDRIANA BABALI
Πηγαίνει με τη λύπη
Αυτή η ποινή τού ανήκει
Να τρέχει και να τρέχει
Στησ πόλησ τα στενά
Με τον φόβο για ματιά
Την ανάγκη για καρδιά
Κι όλο απόκληροσ γυρίζει
Ζωή χωρίσ χαρτιά
Στισ πόλεισ του ονείρου
Ήρθε να βρει δουλειά
Κι αφήνει τη ζωή
Στην απέναντι στεριά
Μια γραμμή είναι μαβιά
Πάνω στη θάλασσα
Ζωή λαθρεπιβάτησ
Στου κόσμου τα βαθιά
Στίσ πατρίδεσ είναι ξένοσ
Και στα ξένα είναι ξένοσ
Ένασ χάρτησ ανοιγμένοσ
Στην καινούργια ξενιτιά
Πηγαίνει με τη λύπη
Αυτή η ποινή τού ανήκει
Να μένει και να μένει
Σε μια κουβέρτα γη
Σπίτι του είναι μια πληγή
Μέσ' στησ πόλησ το κορμί
Κι όλο απόκληροσ γυρίζει
Του νόμου είναι η ρωγμή