Kai Meta

Ηταν η ζωή μου πάντοτε γεμάτη μα εγω παράπονα της
Έκανα ειχα τα καλα του κοσμου και ολη την αγάπη μα
Με τα παράπονα δεν τελείωνα

Ως που καποια μερα χτύπησε την
Πορτα μου ο δικός σου πόνος και καημός
Και ξαφνικα ειδα τον κοσμο να γυρίζει τι πάει να πει να χεις τα χερι
Α σου αδιανα και ξαφνικα ειδα η ζωη να
Με χωρίζει απ οτι νομιζα πως ζει παντοτινά
Και τοτε εκατσα και έκλαψα πικρά είπα συγνώμη στην ζωή πρώτη φορα

Οταν ακουμπούσε κάποιος τα φτερά μου αετός γινομουνα και πήγαινα μα
Εβλεπα τον κόσμο μεσα απ τα όνειρα μου
Και οποίος μου τα γκρέμιζε τον πληγωνα

Μα ξαφνικα ειδα τον κοσμο να γυρίζει τι πάει να πει να χεις τα χερ
Ια σου αδιανα και ξαφνικά ειδα η ζωή να
Με χωρίζει απ οτι νόμιζα πως ζει παντοτινά