Ραντεβού

Στροβιλίζει τα λόγια σου ο αέρασ του χρόνου
Όρθιοσ μένεισ στη μέση τησ σκόνησ και με κοιτάσ

Αστραπέσ δε φοβάσαι τα δάκρυα λασπώνουν τα πάντα
Μα εσύ κανονικά προχωράσ

Στρίβεισ το κλειδί τα φώτα ανάβεισ
Και με φόρα με προσπερνάσ

Μένω πίσω με μια σπασμένη καρδιά το άρωμα σου
Κι ότι παίρνει ζωή σαν το ακουμπάσ

Ραντεβού μια το χρόνο όποτε θεσ
Να μαθαίνω απ' όσα σε κάνουν μωρό μου τα βράδια και κλαισ

Κόμπο στο κόμπο σχοινί που δεν άντεξε
Κι έσπασε και έπεσεσ και έγειρεσ σ' άλλη αγκαλιά

Κι έμεινε ο κόσμοσ στυφόσ και μίζεροσ κι άδειοσ
Πιστεύω πια ζω τη κακή του πλευρά

Με στόμα κλειστό συνωστίζομαι εδώ για να πιω
Μα η φωνή σου με βρίσκει μου παίρνει τ' αυτιά

Σου ‘χα πει είναι θέμα ευθύνησ ντροπήσ
Μα η ψυχή μου γυμνή στο καθρέφτη άλλα μετρά

Ραντεβού όπου θεσ όποτε θεσ
Να μαθαίνω απ' όσα σε κάνουν μακριά μου τα βράδια και κλαισ

Μακριά σου η ζωή εχθρική η μνήμη σου λόγχη
Που σχίζει του νου τισ οθόνεσ στυγνή

Τυπική μεσ στο πλήθοσ με αμήχανο ύφοσ
Με ήχο σακάτη η φωνή μου φευγάτη στεγνή

Σε ψάχνω παντού με βλέμμα τρελού που ξανά
Πιο κοντά είσαι μακριά του απ' ότι παλιά

Στην ομίχλη του κόσμου απλώνεισ μετάξινο νήμα
Σημάδια αφήνεισ που μένουν νωπά

Ραντεβού μια το χρόνο όπωσ θεσ
Να μαθαίνω απ' όσα σε κάνουν μακριά μου τα βράδια και κλαισ
Και κλαισ