Dagane

Ein gong kom kjærtegna heilt av se sjølv
Og gvar dag den var av sølv
For du josna gvar ein augneblink med hugen fri,
Og blenda var e me på reisa di

Dågå som sand ut av hendan renn
Om du tvila, ja, så kjenn.
Den eine som den andre ut i vinden fer,
Og tide som me hær den reiser der
Ja tide som me hær den reiser der

Så langt
Så langt
Så langt som vinden greier og jågå bølgjyn blå
Så langt
Så langt
Så langt som vinden greier og jågå bølgjyn blå
Der ska e fygje de, min venn
Der ska me finne dei igjen

Lov me å vørå jå me all din dag.
Ja, det lova me i lag.
Så gav e de ein ring, ja det var lettvint gjort.
Så luska au den dagen stille bort
Så luska au den dagen stille bort

Så langt
Så langt
Så langt som vinden greier og jågå bølgjyn blå
Så langt
Så langt
Så langt som vinden greier og jågå bølgjyn blå
Der ska e fygje de, min venn
Der ska me finne dei igjen