Φανάρια

Έφυγα την κατάλληλη στιγμή
Μάζεψα ότι είχα κι ότι μου είχεσ χαρίσει εσύ
Κι όπωσ περπατούσα σ' άφησα πίσω μου
Και γινόσουν μικρόσ μια κουκίδα
Τόσο ασήμαντη στησ μέρασ το φωσ

Και σφυρίζοντασ περνάω τα φανάρια
Και βιτρίνεσ με ρούχα κοιτάζω
Μεσ στα μάτια του κόσμου διαβάζω
Τη ζωή μου απ' την αρχή

Και σφυρίζοντασ περνάω τα φανάρια
Δε βαριέσαι λέω και χαμογελάω
Οι ρυτίδεσ του κόσμου σημάδια των καιρών

Έφυγα την κατάλληλη στιγμή
Όταν το βλέμμα σου κι εσύ είχατε φύγει
Κι όπωσ περπατούσα σε κοιτούσα
Και γινόσουν ρευστόσ μια σταγόνα
Μια σταγόνα στισ σταγόνεσ τησ βροχήσ