Mury
On natchniony i młody był
Ich nie policzyłby nikt
On im dodawał, pieśnią sil śpiewał
Że blisko już świt
Świec tysiące palili mu znad
Głów unosił się dym
Śpiewał, że czas by runął mur
Oni śpiewali wraz z nim
Wyrwij murom zęby krat
Zerwij kajdany połam bat
A mury runą, runą, runą
I pogrzebią stary świat!
Wkrótce na pamięć znali pieśń i
Sama melodia bez słów
Niosła ze sobą starą treść dreszcze
Na wskroś serc i dusz
Śpiewali wiec klaskali w rytm jak
Wystrzał poklask ich brzmiał
I ciążył łańcuch, zwlekał świt
On wciąż śpiewał i grał wyrwij murom
Aż zobaczyli ilu, ich poczuli siłę i czas
I z pieśnią
Że już blisko świt szli ulicami miast
Zwalali pomniki i rwali bruk Ten
Z nami! Ten przeciw nam!
Kto sam ten nasz największy wróg!
A śpiewak także był sam
Patrzył na równy tłumów marsz
Milczał wsłuchany w kroków huk
A mury rosły, rosły, rosły
Łańcuch kołysał się u nóg
Patrzy na równy tłumów marsz
Milczy wsłuchany w kroków huk
A mury rosną, rosną, rosną
Łańcuch kołysze się u nóg