ฟ้าร้องน้องคิดถึง

ฟ้าร้องทางหนองหาร
ถิ่นภูพานเมืองสกลนคร
เมื่อได้ฟังฟ้าฮ้องวอนวอน
เมื่อได้ฟังฟ้าฮ้องวอนวอน
ใจน้องฮำฮอนโอ๊ยคิดฮอดผู้บ่าว

คิดฮอดงานปราสาทเผิ่ง
งามเป็นตาเบิ่งขบวนเซิ้งหนุ่มสาว
เป็นตาม่วนขบวนฟ้อนแห่ยาว
เป็นตาม่วนขบวนฟ้อนแห่ยาว
เสียงหย่าวหยีหย่าวไผกะห่าวกะซื่น

ตุ้มเปิงละตุ้มเปิดตุ้มเปิง
ตุ้มเปิงละตุ้มเปิดตุ้มเปิง
เบิ่งขบวนเซิ้งนวยนาดดาษดื่น
ทั้งหญิงทั้งชายเขาแห่ไปวื่นวื่น
ทั้งหญิงทั้งชายเขาแห่ไปวื่นวื่น
เทิงห่าวเทิงซื่น
โอ๊ยเป็นตาออนซอน

เบิ่งเขาฟ้อน
เขาฟ้อนออนซอนเขาแห่จั่งแม่นงามแท้แท้
แท้แท้พาให้คิดถึง
ฟ้าฮ้องตึ้ง
โอ๊ยฮ้องตึ้ง
คิดถึงหนุ่มเมืองสกลคนที่เคยควงแขน
เที่ยวงานหวานชื่น

กลางคืนเขามีหมอลำ
ม่วนกันสุขล้ำจนฟ้าแจ้งฮุ่ง
สนุกสนานเที่ยวงานโต้รุ่ง
ฟังหมอลำเทิงกินตำบักหุ่ง
ไปกับเพื่อนฝูงสาวสาวหนุ่มหนุ่ม

เที่ยวงานพระธาตุคืนนั้น
ยังจำมั่นโอ๊ยดีใจหุ่มหุ่ม
ได้กราบกรานองค์พระธาตุเชิงชุม
คำสัญญาสองเฮาสาวหนุ่ม
ให้สองใจฮักฮุม
อย่าลืมเดอ อย่าลืมเด้อ

เด้อเด้ออ้าย
โอ๊ยเด้ออ้ายก่อนสิไกลเอิ้นสั่ง
ก่อนหันหลังให้อ้าย
ให้อ้ายชายก็สั่งนาง
สิบ่ม่างเป็นใหม่ใจเฮา
จับมือกันเบาเบาก่อนสิไกลไลอ้าย

คิดฮอดชาย
ฟังเสียงฟ้า
ใจน้องห่วงหาอยากพ้อหน้าคือเก่า
อยากนั่งเคียงคู่เจ้า
คือมื้อเที่ยวงาน

แต่อ้ายนั้น
อ้ายนั้น
ใจหนุ่มเมืองสกลคิดพ้อคนบึงพลาญ
แน่บ่นอหรือลืมแล้ว