รักร้าวที่บึงพลาญ

มาพบรักแรกเจอที่บึงพลาญ
จิตใจฟุ้งซ่านแรกเจอก็แอบรักเขา
เพียงปั่นเรือเล่นสวนกันสองเรา
เมื่อบ่ายวันเสาร์ที่บึงวันนั้นมีงาน

นั่งชมปลาด้วยกันเมื่อยามแดดร้อน
ซื้อหนมปังก้อนให้ปลากินเป็นอาหาร
ตาพี่ตาน้องเผลอมองกันนาน
โอ้บึงพลาญสองเรา นัดเจอทุกปี

น้องเป็นคนเกษตรวิสัย
มันไม่ไกลเมืองร้อยเอ็ดนะพี่
ส่วนตัวพี่ชายก็อยู่ธวัชบุรี
ร้อยเอ็ดคือกันมาสร้างสัมพันธ์ไมตรี
น้องกลัวคุณพี่ไม่มาแต่งมาขอ

เจอะกันงานบุญพลาญชัย
หัวใจตรงกันจดจ่อ
เจอะกันงานบุญพลาญชัย
หัวใจตรงกันจดจ่อ

บ่ไปขอสิเอาเรื่องเด้อพี่
หอมนางฟรีบ่ยอมแท้แท้กลัวแม่ด่าเอา
หวิงมีเจ้าแหถี่มีจอม
น้องบ่ยอมปล่อยหลุดมือแท้
ลูกมีแม่ โอ๊ยบุตรีมีพ่อ
บ่ขอต้องฟ้อง หอมน้องถ้าเปลี่ยนใจ

พี่ควงสาวรักร้าวที่บึงพลาญ
หลงคอยที่บ้านตัดชุดเจ้าสาวเอาไว้
ไม่หวั่นระแวงเพราะความเชื่อใจ
วันหนึ่งมาเจอนั่งเรือกับใคร
แทบเป็นลมไป
น้ำตาร่วงบึงพลาญ

รักเราละมันแหงมันร้าว
ติดกาวสามป๋องบ่ผ่าน
รักเราละมันแหงมันร้าว
ติดกาวสามป๋องบ่ผ่าน

เหมือนมีดบาดเสียคมเป็นหล่าว
บ่ายยาวยาวคงฟันบ่เข้าด้ามหักแน่นอน
ผู้ใดซ้อนอ้อนพี่บนเตียง
คือคนเฮียงนั่งเรือกับอ้าย
เฮาคนพ่ายตรอมใจยอมป่วย
ต้องให้ย้วยย้วยเสียอ้ายอยู่บึง

นึกไม่ถึงว่าเขาจะเป็นไปได้
ชอบกันหลายกะยังเจอรักร้าว
บ่ทันเสียสาวกะดีแล้ว
กะดีแล้ว อ่ะอ่ะ อ้ายละหน่าย