Σ’ αγαπούσα

Τισ μέρεσ τισ παλιέσ και τισ χαμένεσ κυριακέσ
Σε καρτερούσα
Ένα άγνωστο χάδι ζητούσα
Στισ άδειεσ γειτονιέσ και στισ κακόφημεσ γωνιέσ
Σ' αναζητούσα
Αν ζεισ κι αν υπάρχεισ ρωτούσα

Μα σαν είδα τη ματιά σου στη ματιά μου
Και τα χέρια σου μ' αγκάλιασαν καρδιά μου
Τότε το 'νιωσα πωσ πάντα σ' αγαπούσα σ' αγαπούσα

Μεσ στισ μουσικέσ και στων ανθρώπων τισ σκιέσ
Μονολογούσα
Τη μοναξιά μου ρωτούσα
Μήπωσ τελικά είν' όλα αυτά φανταστικά
Σαν παραμύθια
Και δεν υπάρχεισ στ' αλήθεια