Μπαλάντα για ενόχους

Δυο σταγόνεσ στα χείλη σου απάνω
Βροχήσ και νομίζω τον ήλιο πωσ φτάνω
Γλυκά τισ ξεκλέβω δικέσ μου τισ κάνω
Τόση ευτυχία που θεσ να τη βάλω
Κι ασ ξέρω σκληρά θα πληρώσω
Το θέλω δε θα το προδώσω
Φοβάμαι μα δε σταματάω
Σ’ αγαπάω

Παίρνω το σχήμα τησ αγκαλιάσ σου
Με φέρνει το κύμα του πόθου κοντά σου
Βρεγμένοι κι οι δύο ζητάμε τη λήθη
Δε θέλουμε τέλοσ στο παραμύθι

Ό,τι δικό σου δικό μου το κάνω
Ιδέεσ και σκέψεισ εικόνεσ και λέξεισ
Κι αν κάποτε φύγεισ ή φύγω δεν ξέρω
Εδώ πρώτα θα’ σαι γι’ αυτό μη λυπάσαι