Κόκκινο κραγιόν

Φοράω κόκκινο κραγιόν
Από τη μέρα που ‘χεισ φύγει
Αυτό που μέσα μου επείγει
Το φορώ σα μενταγιόν

Φοράω κόκκινο κραγιόν
Και με τισ φίλεσ μου παρέα
Γελώ και κάνω τη μοιραία
Σ’ ένα θέατρο σκιών

Φοράω κόκκινο κραγιόν
Από τη μέρα που ‘χεισ φύγει
Αυτή η πληγή που όλο ανοίγει
Τη φορώ σα μενταγιόν

Κι αυτέσ τισ νύχτεσ των παθών
Τα χείλη μου ποιοσ θα φιλήσει
Με λησμονιά να με μεθύσει
Φτηνή και λάθοσ! Και λοιπόν

Όσα μου χάρισεσ φιλιά
Κρατώ ακόμα
Κόκκινο αίμα μια πληγή
Πάνω στο στόμα

Φοράω κόκκινο κραγιόν
Από τη μέρα που ‘χεισ φύγει
Αυτό που μέσα μου επείγει
Το φορώ σα μενταγιόν

Μ’ αυτό το κόκκινο κραγιόν
Και την τρελή ψυχή στο στόμα
Να μένω πάντα ξένο σώμα
Με το φορτίο ανιόν