Έρημη σαν πόλη

Έρημη σαν πόλη νύχτα του χειμώνα
Είναι η ζωή μου μεσ στη μοναξιά
Κάποια ευτυχία σαν την ανεμώνα
Έζησε για λίγο κι έσβησε μετά

Τώρα πια έμαθα μονάχη
Τώρα πια δεν μπορώ φωνέσ
Κι η ζωή όσο και να τρέχει
Η καρδιά μου έμεινε στο χθεσ

Ήσουνα ποτάμι κι ήμουν διψασμένη
Πρόλαβα και ήπια μόνο μια γουλιά
Κι έμεινα στην άκρη παραπεταμένη
Να περιπλανιέμαι μεσ στη μοναξιά

Τώρα πια έμαθα μονάχη
Τώρα πια δεν μπορώ φωνέσ
Κι η ζωή όσο και να τρέχει
Η καρδιά μου έμεινε στο χθεσ