Sessiz Kadın
Şimdi sen de öyle bakarsan bana
Ne anlarım ben söylediğim şarkılardan
Her defasında başa dön derim
Ama kalırım sen anlamazsan
Kirli camlardan bakarım
Güneşin aydınlığına ve, kirine değil de her defasında
Temizlemediğime yanarım
Güzel kadın, sessiz kadın, nerelerdesin sen
Efendi kelimesi ben büyürken sokağımdan kaçmış
Çocukken ergenlik sivilcelerim insanların gözüne batmış
Ot yesem, bok yemiş diye milletin içinde kalmış ki
Oturmadan oturma eylemime ya oturursa diye oturanlar ayaklanmış
Sefaletten değil de, sefil yaşa diye az verilmiş
Az kalan çoktan gitmiş
Çok oldum diyip şamar yiyen ben
Ha unutmadan tekrar edeyim
Güzel kadın da sen
Neden bakmazsın sen
İçimin sızladığı geceler yorgana sarılır sırılsıklam izlerim duvardan dökülen terleri
Bazen güneş doğmadan uyuyamam
Sanki tüm kötülükler sabahına yok olurmuş gibi
Açar camı koklarım
Şehrin ortasında ıslak ormanların güzelliklerini
En azından, öyle hissederim betondan kaplı çiçekleri
Kurduğum hayalleri anlatırım
Anlatır, inan diye gözlerine bakarım
İnanmazsın
Ulan hepsi gerçek olur
Sen inanmadığını bile hatırlamazsın, olsun
Zaten, sen de öyle bakarsan bana
Ne anlarım ben söylediğim şarkılardan
Varsın unutulsun, unutulsun da
Hatırlarsın elbet
Söylediğimiz şarkılardan, şiirlerden, anılardan, hikayelerden
Şimdi sen de öyle bakarsan bana
Ne anlarım ben söylediğim şarkılardan