Κυρίες και κύριοι Β’

Και η βροχή η άδικη
Έδιωξε κόσμο απ’ τη γιορτή
Έκανε κόσμο και δεν μπόρεσε να ‘ρθει

Και η βροχή στα ξαφνικά
Ξέπλυνε δρόμουσ και στενά
Ξέπλυνε μνήμεσ όνειρα κι ιδανικά

Κυρίεσ και κύριοι
Απόψε ασ σοβαρευτούμε
Το έργο είναι δράμα

Και η βροχή παραμιλά
Σιγά παράξενα τρελά
Σαν να το θέλει η γιορτή μασ να χαλά

Και η βροχή η άδικη
Έδιωξε κόσμο απ’ τη γιορτή
Κι είμαστ’ εδώ και είν’ οι άλλοι από ‘κει