Πέτρος

Τα δέντρα του δρόμου αλλάζουν
Θλιμμένα στα κίτρινα μοιάζουν
Φθινόπωρο πάλι και φέτοσ
Χρόνων δέκα έγιν’ ο πέτροσ

Περίμενε κόσμε και φτάνω
Χαρά κι ευτυχία να πάρω
Περίμενε έρχομαι νά 'μαι
Κοσμάκη στην τσέπη σε βάζω

Ο κούκοσ απ’ έξω φωνάζει
Ο πέτροσ φαντάζιο διαβάζει
Αυτόσ ο μικ τζάγκερ σπουδαίοσ
Μα νυχτώνει και εγώ είμαι νέοσ

Φθινόπωρο πάλι και φέτοσ
Χρόνων είκοσι έγιν’ ο πέτροσ
Κι ακούει σαν μπαίνει στην πόρτα
Παιδί μου χτύπα μασ πρώτα