Ας πάψει το κλάμα

Θυμάμαι που ανέβαινα σε ένα αεροπλάνο
Και μ' άρεσε από ψηλά τον κόσμο να κοιτώ
Τώρα τησ γησ τα δάκρυα θολώνουνε το πλάνο
Και έχω πάψει από καιρό να θέλω να πετώ

Θυμάμαι ότι βλέπαμε και τότε την ασχήμια
Παρήγορα τα λόγια μασ στου ανθρώπου τον καημό
Τώρα που όλα γύρω μασ σωριάζονται συντρίμμια
Μαγκώνουν τα τραγούδια μασ σαν κόμποι στο λαιμό

Κι είναι η κιθάρα μου στον ώμο
Μου δείχνει άλλη μια φορά το δρόμο
Κι έτσι θα πω αυτό που μόνο
Μπορεί απ' τα χείλη μου να βγει

Ο πόλεμοσ ίδιοσ και ίδιο το τραύμα
Κανείσ από θαύμα δεν έχει σωθεί
Αφού δε στερεύει ετούτο το δράμα
Ασ πάψει το κλάμα κι ασ γίνει κραυγή
Κραυγή

Φοβάμαι πωσ θα έρθουνε χειρότερεσ ημέρεσ
Κι η ήττα είναι σύμβουλοσ κακόσ και μοχθηρόσ
Χωρίσ μιλιά τραβάσ κουπί σ' ακίνητεσ γαλέρεσ
Κι ο εαυτόσ σου γίνεται ξένοσ σου και εχθρόσ

Γυρίζω στισ αγάπεσ μου στην πρώτη μου τη νιότη
Σ' αυτή την αθωότητα που έχει ξεχαστεί
Ξανά το τραγουδάκι μου κάνω βηματοδότη
Για τισ καρδιέσ που τρόμαξαν ή έχουν κουραστεί

Κι είναι η κιθάρα μου στον ώμο
Που δείχνει άλλη μια φορά το δρόμο
Κι έτσι θα πω αυτό που μόνο
Μπορεί απ' τα χείλη μου να βγει

Ο πόλεμοσ ίδιοσ και ίδιο το τραύμα
Κανείσ από θαύμα δεν έχει σωθεί
Αφού δε στερεύει ετούτο το δράμα
Ασ πάψει το κλάμα κι ασ γίνει κραυγή
Κραυγή