Ευτυχισμένος που υπάρχεις

Σου 'χει συμβεί ποτέ να παίζεισ με την αυτοκαταστροφή
Άδειοσ να σέρνεσαι στουσ δρόμουσ και να μην είσαι εσύ
Να σιγολιώνεισ με τουσ γύρω να θλίβεσαι βαθιά
Και να γυρεύεισ στουσ κουφούσ τη γιατρειά

Υπάρχει φόβοσ του θανάτου κι η εγκατάλειψη
Μαζί μ' αυτά η αρμονία και η μετάλειψη
Βάζεισ ηράκλειτο και βούδα και μάο τσε τουνγκ
Και διασκίζεισ το προαύλιο με δόξα πετεινού

Ευτυχισμένοσ που αναπνέεισ χωρίσ να το σκεφτείσ
Ευτυχισμένοσ που υπάρχεισ μα ανίκανοσ να ζεισ
Κολακευμένοσ που αντέχεισ σε χρόνια πονηρά
Και δεν κουράζεισ το μυαλό σου με θέματα δύσκολα

Ευτυχισμένοσ που αναπνέεισ χωρίσ να το σκεφτείσ
Ευτυχισμένοσ που υπάρχεισ χωρίσ να το νοιαστείσ
Ευτυχισμένοσ που δε θέλεισ να μάθεισ πιο πολλά
Γιατί η αλήθεια είναι φωσ μου για άλλα μυαλά