Καντέντσα της άνοιξης

Η άνοιξη δεν είναι εποχή λιτότητασ
Εισβάλλουν δεκαοχτούρεσ κι άλλα πουλιά
Κάτι καλό θ’ ακούσουμε
Ανοίγουμε τισ μπαλκονόπορτεσ
Πηδάμε πάνω απ’ τισ λακκούβεσ
Και συ χαμογελάσ

Πώσ να υποτιμήσουμε
Σπάνιεσ σαν κι αυτέσ λεπτότητεσ
Την άνοιξη που ανθίζει ένα κλαδί
Και η αθήνα γίνεται η μαύρη καλλονή
Έτσι κι εγώ την πάτησα
Και χωρίσ να σε γνωρίζω
Τώρα σ’ αγαπώ

Ένα μικρό απόγεμα όλεσ μου τισ δουλειέσ παράτησα
Και κάθισα μαζί σου στο μπαλκόνι για να ονειρευτώ
Σε μια πόλη σαν κι αυτή
Είναι δύσκολη στ’ αλήθεια η αλλαγή
Όταν εισβάλλουν δεκαοχτούρεσ κι άλλα πουλιά
Όταν ανθίζει ένα κλαδί
Και η αθήνα γίνεται καντέντσα μαύρη καλλονή
Πόσο σ’ αγαπώ

Η άνοιξη δεν είναι εποχή λιτότητασ
Εισβάλλουν δεκαοχτούρεσ κι άλλα πουλιά
Κάτι καλό θ’ ακούσουμε
Ανοίγουμε τισ μπαλκονόπορτεσ
Πηδάμε πάνω από λακκούβεσ
Και συ χαμογελάσ