Ισμήνη

Η ισμήνη μόνη
Μικρό αηδόνι
Μπροσ στον καθρέφτη χαμογελά
Βάφει τα χείλη
Μαύρο σταφύλι
Παίρνει τη ρόκα και ξεκινά

Μια πηνελόπη
Που υφαίνει το χρόνο
Με το στημόνι και τον καημό
Μια αριάδνη που πια δεν προσμένει
Φτιάχνει το νήμα χωρίσ σκοπό

Μα κάποια μέρα
Χάθηκι η κόρη
Μέσα στα φώτα του ουρανού
Μαλλιά τησ φάνηκαν
Τα κόκκινα νέφη
Κι έγινε η κλώστρα του δειλινού