Ucisz serce

Kto przysłonił te księżyce nad dachami mądrą głowę miał
Chciał by żony całowały się z mężami nie wpadały mój kochany w szał
Po co biegniesz za księżycem w dal na łowy gdy masz w domu kwiat
Wiernym ludziom serca błyszczą jak podkowy a złym ludziom czarno kwitnie sad

Uplotę Ci złoty kołacz z moich złocistych promieni
Już Ty się człowieku nie kołacz niech Ci się na dobre odmieni
Ja Twoje bóle utulę otworzę Ci niebo snów
Ja swoje żale oddalę wróćże tu

Pora już siadać do stołu czas już do Boga biec
I nasze serca uciszyć w blasku świec

Ucisz serce ucisz serce w białym świetle szabasowych świec
Ucisz serce ucisz serce jedno z tylu jedno z tylu serc

Wielki Panie winorośli Stworzycielu gwiazd
Proszą dzieci i dorośli nie zapomnij nie zapomnij nas

Ty co gładzisz oceany i prowadzisz w dal bezpieczną
Spojrzyj też na nasze rany na kołyskę i miasteczko

Rozesłano już kobierce w białym świetle szabasowych świec
Ucisz serce ucisz serce jedno z wielu serc

Ty co złocisz łany zboża mielisz mąki pył
Od pożaru i od noża chroń nas z całych sił

Daj nam rodzić się w pokoju i umierać w noc serdeczną
Wodą z królewskiego zdroju pobłogosław to miasteczko
Ucisz serca ucisz serca w białym świetle szabasowych świec
Ucisz serca ucisz serca czarne gwiazdy serc