น้ำค้างตอนเช้า

อยู่คนเดียวนอนมองดูฟ้าด้วยความสงสัย
ว่าทำไมคนเราถึงต้องมีความเหงา
ชีวิตก็ยากอยู่แล้ว
ไม่เคยเป็นของเรา
ทุกครั้งยังมีเรื่องราว
ที่มันซับซ้อนให้ทำมากมาย

แต่ละวันวงจรชีวิตก็ดูซ้ำซ้ำ
ก็ต้องทำทำทำ
และต้องทำต่อไป
บางครั้งเหมือนฉันไม่รู้
ฉันจะทำเพื่อใคร
เหมือนฉันไม่มีจุดหมายที่ใจเฝ้าคอย

อยากรู้เหมือนกัน
ว่าฉันมันเหงาอะไรมากมาย
อยากรู้ทำไมฉันจึงเหมือนดังคนเลื่อนลอย
กับภาระที่ฉันต้องรับมา (ฮา)
เวลาที่มีก็น้อย
แต่ใจยังคอยจะเหงาทุกทีที่เผลอ

เมื่อความจริงรอคอยความฝันทุกวันเช่นนี้
แต่ไม่มีใครเลยที่จะมาให้เจอ
เป็นเหมือนน้ำค้างตอนเช้า
ที่ยังนอนละเมอ
แล้วแสงตะวันก็เผาให้แห้งไป

อยากรู้เหมือนกัน
ว่าฉันมันเหงาอะไรมากมาย
อยากรู้ทำไมฉันจึงเหมือนดังคนเลื่อนลอย
กับภาระที่ฉันต้องรับมา (ฮา)
เวลาที่มีก็น้อย
แต่ใจยังคอยจะเหงาทุกทีที่เผลอ

เมื่อความจริงรอคอยความฝันทุกวันเช่นนี้
แต่ไม่มีใครเลยที่จะมาให้เจอ
เป็นเหมือนน้ำค้างตอนเช้า
ที่ยังนอนละเมอ
แล้วแสงตะวันก็เผาให้แห้งไป

นี่หรือชีวิตของฉัน
ที่ยังคงละเมอ
และแล้ววันนึงชีวิตก็แห้งไป
และแล้ววันนึงชีวิตก็แห้งไป