Χύνονται τα φώτα

Χύνονται τα φώτα και νυχτώνει
Καίει το γιασεμί και δικαιώνει
Τούτη τη στιγμή του χωρισμού
Που σε παίρνω και σε χάνω
Αποτύπωμα υγρό βουλιάζει
Στο σώμα μου επάνω

Κράτα με με τινάζει στο θεό
Τούτο τ’ άγριο λεπτό το τελευταίο
Έχει αυτό τον δικό του το σκοπό
Το βουβό το δυνατό και τον αρχαίο

Άλλοι είν’ οι νόμοι των ανθρώπων
Κι άλλοι τησ αγάπησ και των δρόμων
Που ανοίγονται καθώσ αργά
Στο κορμί σου δραπετεύω
Ατσαλένια τα φτερά μ’ αρπάζουν
Στη δίνη τουσ και φεύγω

Τα λευκά καϊκια τησ αγάπησ
Που απόψε μαύρα μου τα βάφεισ
Τρέχουν σαν πουλιά μεσ στο λευκό
Του απόβραδου τ’ ατλάζι
Σμίγουν με το μέλλον που θλιμμένο
Στα μάτια μασ κοιτάζει