Δεν Υπάρχω

Όταν πεινάω κόβω από την πουτάνα μου ένα χέρι και πονάω
Μάλλον θα την αγαπάω μάλλον το 'χασα κολλάω
Ενθύμια στον τοίχο από ό,τι σκότωσα
Τη νιότη μου τη μικρή μου ψυχή και μια γειτόνισσα
Και είμαι τόσο ψηλά
Που καθώς πέφτω καταπάνω τους στα μάτια τους παθαίνω ζημιά
Τι λένε για 'μένα δεν έχω το χρόνο να το απολαύσω
Θα 'ταν ψέμα να πως δε θα 'θελα να τους θάψω
Και είναι θέμα χρόνου μόνο θέμα να ξεσπάσω
Σαν ανώμαλος επάνω στα κουφάρια τους με πάθος
Μετά τα κόκαλα σπάω πάω στη μάνα τους και της δίνω κάτι να βάλει μέσα στον τάφο τους
Και πριν το πεις θα 'μαι από πάνω σου
Η πόλη λέγεται Αθήνα το σύρμα τυλίγεται στο κεφάλι σου
Είναι το Bong εκ των Αθηνών
Κι είναι για πάντα
Ο λόγος που δε θα βγάλετε φράγκα

Φίλε σκάβω δέκα τάφους μαζί δεν υπάρχω
Παρ' όλ' αυτά με θέλεις εκεί μα εγώ δε θα 'ρθω
Δεν παλεύουν μία οι MC's αξίζουν τάφο
Εμένα δε θα με πάρουν μαζί άλλα γράφω

Φίλε σκάβω δέκα τάφους μαζί δεν υπάρχω
Παρ' όλ' αυτά με θέλεις εκεί μα εγώ δε θα 'ρθω
Δεν παλεύουν μία οι MC's αξίζουν τάφο
Εμένα δε θα με πάρουν μαζί άλλα γράφω

Φίλε σκάβω δέκα τάφους μαζί δεν υπάρχω
Παρ' όλ' αυτά με θέλεις εκεί μα εγώ δε θα 'ρθω
Δεν παλεύουν μία οι MC's αξίζουν τάφο
Εμένα δε θα με πάρουν μαζί άλλα γράφω

Φίλε σκάβω δέκα τάφους μαζί δεν υπάρχω
Παρ' όλ' αυτά με θέλεις εκεί μα εγώ δε θα 'ρθω
Δεν παλεύουν μία οι MC's αξίζουν τάφο
Εμένα δε θα με πάρουν μαζί άλλα γράφω