Από τις θάλασσες κι απ’τις φωτιές

Από τισ θάλασσεσ κι απ’ τισ φωτιέσ
Έχω γλιτώσει χιλιάδεσ φορέσ
Μα απ’ τη κατάρα σου τη φοβερή
Για να με σώσει κανείσ δεν μπορεί

Ούτε χορτάρι δε φυτρώνει
Οπού πατήσω και οπού βρεθώ
Απ’ τη δική σου τη κατάρα
Δε θα μπορέσω γαληνή να βρω

Κι αν έχω φύγει μακριά σου
Φταίει ο κόσμοσ και όχι εγώ
Τώρα που ζούμε χωρισμένοι
Ένιωσα ποσό πολύ αγαπώ

Κι αν έχω φταίξει δεν τ’ αρνιέμαι
Δεν είμαι ο πρώτοσ αυτή τη ζωή
Παρ’ την κατάρα που με παιδεύει
Κι αν με λατρεύεισ να στείλεισ ευχή