Χρόνια που φύγανε

Χρόνια που φύγανε και γίνανε σελίδεσ
Σ' ένα βιβλίο που δεν έγραψε κανείσ
Κι εγώ αντάρτησ με ιδέεσ και ελπίδεσ
Ηθοποιόσ κάποιασ αόρατησ σκηνήσ

Χρόνια που γέρασαν χωρίσ ν' αλλάξει κάτι
Και τώρα σέρνονται και κλαίνε απεγνωσμένα
Μια χάρη μόνο σου ζητώ με άδειο μάτι
Κάποια στιγμή να γράψεισ θέλω
Κι ένα σύνθημα για μένα

Χρόνια που μοίρασαν απλόχερα υποσχέσεισ
Σαν παραμύθι για ενήλικα παιδιά
Κι εγώ που πάντα είχα θέσεισ και απόψεισ
Έχω κουρνιάσει αμίλητοσ σε μια γωνιά