Καλημέρα

Είχα κρατήσει λάφυρο τ’ όνειρο του χειμώνα
Να μη με βρει η άνοιξη με χέρια αδειανά
Κι απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο μεσ τον δικό μου αιώνα
Κοιτάζω με κατάνυξη τον ήλιο να περνά

Να σε δώ να ξυπνάσ
Να σε λούζει το φωσ κι ένασ άγιοσ κρυφόσ
Να τρυπώνει στη μέρα
Δίχωσ να με ρωτάσ
Ν’ ανασαίνεισ φιλιά και γλυκά να μου λεσ
Καλημέρα

Μέσα στον ύπνο μη χαθείσ γιατί αν σε δει η σελήνη
Θα κλέψει την αγκάλη σου για να 'χει συντροφιά
Κι αν φέγγεισ στο στερέωμα μονάχοσ του θα μείνει
Ο ουρανόσ μου που διψά ν’ αγγίξει τη στεριά

Να σε δώ να ξυπνάσ
Να σε λούζει το φωσ κι ένασ άγιοσ κρυφόσ
Να τρυπώνει στη μέρα
Δίχωσ να με ρωτάσ
Ν’ ανασαίνεισ φιλιά και γλυκά να μου λεσ
Καλημέρα