Μεσημεράκι

Εφημερίδα πάνω στον πάγκο
Μεσημεράκι άρα μισή
Τον λέγαν μάνθο τον λέγαν βάγγο
Τησ εσκενάζυ κλαίει η φωνή

Ανάβω πάλι το καμινέτο
Λίγο να φτιάξω καφέ πικρό
Ούτε και πέρσι μα ούτε και φέτο
Δεν έχεισ έρθει για να σε δω

Μόνο μου ταχυδρόμησεσ
Από μια χώρα ξένη
Μ' ένα γραμματόσημο
Την πίκρα συστημένη

Σε μια κορνίζα στο μαγαζάκι
Ένα καράβι με ναυτικούσ
Αργοπεθαίνω κάθε βραδάκι
Σου το φωνάζω μα δεν τ' ακούσ

Παίρνω μολύβι για να σου γράψω
Πάνω στο άσπρο ψυχρό χαρτί
Σκορπάει η ζωή μου και πού να ψάξω
Την πάει ο αγέρασ εδώ κι εκεί