Η Κάρμεν στην Αθήνα [1939]
Ήρθε η κάρμεν στην αθήνα
Ιμπέριο αρτζεντίνα
Την κληρονομιά να πάρει
Του αντώνη του βαρκάρη
Απ' το τρένο μόλισ φτάνει
Τρέχει στο πασαλιμάνι
Την βαρκούλα ν' αντικρίσει
Τα κουπιά τησ να φιλήσει
Κι που γύριζε η καημένη
Βλέπει κατατρομαγμένη
Μεσ την βάρκα τον αντώνη
Τα πανιά του να απλώνει
Αντωνάκη μου βαρκάρη
Ταυρομάχε παλικάρι
Ζεισ ακόμη ή γελιέμαι
Σε θωρώ κι αναρωτιέμαι
Κάρμεν κάρμεν μη φωνάζεισ
Μη με βλέπεισ και τρομάζεισ
Να πεθάνω ήταν κρίμα
Κι έκανα το ψευτοθύμα