Sen Bakınca

Akla kara, canım, bir olur mu?
Sevene noksan sorulur mu?
Dünyadan Yaren olur mu?
Yandı yandı, söndü gönlüm

Elemin diyarı âlem
Kalmayacaksa bize madem
Niye kalbim kayar ona halen?
Yandı yandı, söndü gönlüm

Kimine kepçe, kimine dolu kazanlar
Kimi bi' lokmayla, kimi ölünce doyar
Öksüzün, yetimin hakkını yiyen ağalar
Bi' gün elbet o yükü tartar bi' kantar

Korlar düştü yine, duy, yandı sinem
Ah yalan dünya, bi' bitmedi hilen
Yârdan ayrı geçen her günüm çilem
Yandı yandı, söndü gönlüm

İnce ince, sen bakınca
Sustu dilim, durdu dünya
Pamuk ellerin tutunca
Yandı yandı, söndü gönlüm

İnce ince, sen bakınca
Sustu dilim, durdu dünya
Pamuk ellerin tutunca
Yandı yandı, söndü gönlüm

Dünyaya geldik bir anadan
Böyle buyurmuş ki yaradan
Oldum bir güzele mestan'
Yandı yandı, söndü gönlüm

"Kara bahtım" diyеn bilmez
Sır içinde sırlar bitmez
Mеvla kuluna zulmetmez
Yandı yandı, söndü gönlüm

Yetmiş iki millet birdir bilene
Sakın ola dost, ayrı görme
Aşık Mirac, ayna özüne
Yandı yandı, söndü gönlüm

Güzel yârim, sana saldım mektup
Sanma beni deseler de bana "meczup"
Ah, bu ruhum olur ancak Hak'ka mensup
Yandı yandı, söndü gönlüm

İnce ince, sen bakınca
Sustu dilim, durdu dünya
Pamuk ellerin tutunca
Yandı yandı, söndü gönlüm

İnce ince, sen bakınca
Sustu dilim, durdu dünya
Pamuk ellerin tutunca
Yandı yandı, söndü gönlüm