ดอกจานประหารใจ
ดอกจานบานแล้วทั่วท้องนา
ต้นเดือนกุมภา มีนา เมษายน
คึดฮอดขวัญใจคนจน
ที่เคยปีนต้นดอกจานหวานใจ
ดอกจานบานเมื่อปีกลาย
พี่ยังจำได้ใต้ต้นกระโดน
สัญญาฮักอยู่ข้างกองโพน
น้ำตาจะหล่นคิดถึงคนรักเดิม
ไปไสหนอนวลน้องหล้า
เจ้าบ่มาสัญญาเพิ่มเติม
ดอกจานบานกลางทุ่งเดิม
ที่เราเคยเริ่มสบตาสัมพันธ์
รำพันไห้หัวใจคนเก่า
รำพันไห้หัวใจคนเก่า
เลยมานั่งโศกเศร้าคอยเจ้าอยู่นา
เหลียวขึ้นฟ้าขี้ฝ้าเหลี่ยนเวียนหมุน หัวใจเคยลงทุนมาหมุ่นมีไปได้
เฮ็ดจั่งใด๋หัวใจฮวยแห้ง
เฮ็ดจั่งใด๋หัวใจฮวยแห้ง
เห็นดอกจานสีแดงยามเช้ายามค่ำ
คิดถึงคำอ่อยเว้าของเจ้าสู่ยาม
เจ้าบอกย้ำว่าทั้งฮักทั้งหวง เก็บดอกจานเป็นพวงมาใส่มือของอ้าย
มอบดอกไม้ให้หัวใจซึ้งกัน
เก็บดอกจานมั่นในสัญญา
จั๊กจั่นเรไรร้องมา
ควายน้อยกลางนาจ้องเป็นพยาน
คำหวานคือรักบริสุทธิ์
แล้วมาสะดุดหยุดลงตรงนั้น
ปีนี้กลางทุ่งดอกจาน
พี่มารำพันเดียวดายไร้แฟน
เจ้าดอกจานเคยบานกลางทุ่ง
ไปบานในกรุงเสียแล้วละหนอ
กลายเป็นกุหลาบประดับใจผู้ใด๋น้อ
ทิ้งคนมอซอรอข้างกลางนา
เทียวมาถ่าสัญญาหม่องเก่า
ยังคอยถ่าสัญญาหม่องเก่า
เห็นผู้สาวเลาะบ้านไผนั้นบ่สน
หนีบ่พ้นความเก่าความหลัง ย้อนความหวังกับนางบ่สร่างในใจอ้าย
ปันใจไปให้ใครเขาครอง
ปล่อยให้ทุ่งทองมาหมองเป็นทุ่งแล้ง
ถึงยามดอกจานสีแดง
ใจแสลงแกล้งทรมาน
คอยวันหลายปีพ้นผ่าน
คอยวันละหลายปีพ้นผ่าน
ดอกจานบานแล้วกะหล่น
คือคนฮักแล้วกะฮ้างปานก้างป่อนใส่คอ
แค้นจ่อล่อแท้น้อเป็นทางผ่าน
อดีตรักต้นจานสังหารอ้ายเอย